Source language: Macadóinis
Ќерко што ми Ñтана невеÑта,
душа, Ñрце мајчино.
во недела ти Ñе омажи,
мајка и татко ги оÑтави.
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.
Ти го бакнувам убавото чело,
два збора мој што ги рече.
ми беше Ñин и ќерка,
ми беше брат и ÑеÑтра.
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.
Многу ќе ми недоÑтигаш,
вратата ти е Ñекогаш отворена...
да ми дојдеш Ñо внуци и внуки,
да ми ја радуваш душата...
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.
Мајката ти го Ñтави велот,
Ñолзи низ образи Ñе лееја,
кога толку пораÑна ќерко моја,
што Ð´ÐµÐ½ÐµÑ Ð¼Ð¸ Ñтана невеÑта.