Γλώσσα προορισμού: Εσπεράντο
Sinjoro, inter laÅvicigataj tendoj
por saluti la mortantan dion,
notojn de bedaÅraj kantoj,
ni levas al vi, varmaj pro amo.
AÅskultu humilan preÄon,
aÅdeble ascendante el kruta solo
al vi, mankante, vespere,
ankoraÅ tegmenton por ripozi.
Ĉiuj niaj koroj petas nur
servi ĉiam plibone al vi,
genuas ĉi tie teren,
viaj pioniroj.
Vi, el ĉielo, benu nin, ho Sinjoro.