zonder jou was de eenzaamheid mijn kameraad, die nachten waren mijn vriend, waar was je tot nu toe, jij hebt mij niet gezocht, ik heb jou echter altijd gezocht.
Zonder jou was eenzaamheid mijn kameraad, nachten of: de nacht? Dat klinkt mij beter in de oren maar ik weet niet of dat past in het origineel mijn vriend, waar was je tot vandaag of: tot nu toe, mij heb je niet gezocht maar ik heb je altijd gezocht of: ik heb jou echter altijd gezocht
'Mij' en 'me' is lijdend voorwerp (hij ziet mij, hij ziet me) en meewerkend voorwerp (hij geeft mij een boek, hij geeft me een boek). 'Mijn' is het bezittelijk voornaamwoord (van mij).
'Heden' klinkt wel erg deftig en plechtig, ik zou hier liever 'vandaag' of 'nu' gebruiken, hoewel het niet fout is.
'Echter': de woordvolgorde klopt hier niet helemaal.
Laat maar weten als je het er niet mee eens bent of als je vragen hebt!
Ik blijf een beetje in mijn maag zitten met de 'volle eenzaamheid', maar eventueel kunnen we daar ook suggesties voor vragen in de poll of rechtstreeks aan Urunghai en Kfeto.
'die nachten mij de vriend'; bedoel je 'waren de nachten mij tot vriend'? Of 'waren die (eenzame) nachten mijn vriend'?
'mij heb jij niet gezocht, ik heb jou echter altijd gezocht' -> Om het verschil te benadrukken tussen wat 'jij' hebt gedaan en wat 'ik' heb gedaan zou ik de woordvolgorde omdraaien: 'je hebt mij niet gezocht, echter enz.'. Op dit moment valt de nadruk op het woordje 'mij' en verwacht je iets als 'mij heb je niet gezocht, maar hem wel'.
Ik heb het woord 'waren' toegevoegd na 'nachten' omdat het anders grammaticaal niet klopte ('de nachten was' is fout). Ik heb een poll gezet want ik spreek geen Turks
qua betekenis klopt het
ik zou het zo formuleren, maar dit is een gewoon een persoonlijke voorkeur:
Zonder jou was eenzaamheid mijn metgezel;
de nachten(daarentegen), mijn vrienden.
Waar was je tot op heden?(of vrijer: al die tijd)
Je hebt mij niet/nooit gevonden;
ik daarentegen heb jou altijd gezocht.