Idioma orígen: Feroès
nú eg sitið einsamallur her à Havn,
tað einasta ið melur à høvdinum á mær er tÃtt navn,
og gleðist yvir at ein fagran dag halfi eg teg à mÃn favn.
eins vakra gentu sum teg eg aldrin havi sæð,
tá vit møttust aftur à kastrup tann órtúliga dag,
tú stóð har og smÃltis til mÃn so ótrúliga glað.