Uppruna mál: Turkiskt
Bu akşamda sensizliği anılara sarıp içtim
Kaybettikten sonra anlıyor insan.
Meğerse hiç kimseyi senin kadar sevmemişim.
Bir dönsen; en güzel yerinde biten o rüya
Yeniden yaşanır istersen
Yıldızları sermezmiyim ayaklarına,geldiğin yollara toz olmazmıyım
Yine şafak söküyor,
Uykuların unuttuğu gözlerim yine tavanda.
Ne vardı diyorum ah bir dönseydin son anda.
Şarjörüne hasret sürdüm sazımın,
Şimdi hüzün işgalinde yüreğim.