원문 언어: 아이슬란드어
Snert hörpu mÃna, himinborna dÃs,
svo hlusti englar guðs à ParadÃs.
Við götu mÃna fann eg fjalarstúf,
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann eg út við sjó,
eg fugla skar og lÃka úr smiðjumó.
à huganum til himins oft eg svÃf
og hlýt að geta sungið à þá lÃf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lÃtil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.